[ऑफबीट ग्रॅज्युएशन भाषणाला उभे राहून कौतुक: २०१२ मध्ये पेनसिल्व्हेनिया विद्यापीठातील बॅकलॅरिएट वक्त्याचे आयव्ही लीग शाळेसाठी एक अपारंपरिक निवड होती. चमकदार करिअरची आकांक्षा बाळगणाऱ्या त्यांच्या नवीन पदवीधरांना संबोधित करण्यासाठी, त्यांनी अशा माणसाची निवड केली ज्याने त्याच्या प्रौढ आयुष्यात कधीही नोकरीसाठी अर्ज केला नाही. जवळजवळ एक दशकापासून पगारासाठी काम केलेले नाही आणि ज्याचे स्वतःचे उद्दिष्ट फक्त "जगाला हास्य आणि माझ्या हृदयात शांतता आणणे" आहे. या ऑफ-द-रडार वक्त्याने आपल्या भाषणाची सुरुवात एका आश्चर्यकारक सल्ल्यासह केली. भारतातील गावांमधून १००० किमी चालणाऱ्या यात्रेतून मिळालेल्या चार प्रमुख अंतर्दृष्टींसह पुढे. पदवीदान दिनाच्या भाषणाचा शेवट करताना, टोपी आणि पोशाख घातलेल्या विद्यार्थ्यांचा समुद्र उभे राहून टाळ्यांसाठी उभा राहिला. पुढे निपुण मेहता यांच्या भाषणाचा संपूर्ण उतारा आहे. --डेलीगुड एडिटर्स]
या आनंददायी प्रसंगी काही विचार मांडण्यासाठी मला आमंत्रित केल्याबद्दल माझ्या प्रतिष्ठित मित्रांचे, अध्यक्ष एमी गुटमन, प्रोव्होस्ट व्हिन्सेंट प्राइस आणि रेव्ह. चार्ल्स हॉवर्ड यांचे आभार. २०१२ च्या यूपेनच्या वर्गाचे अभिनंदन करणे हा एक सन्मान आणि विशेषाधिकार आहे.
सध्या तुम्ही प्रत्येकजण जीवनाच्या धावपट्टीवर बसला आहात आणि उड्डाणासाठी सज्ज आहात. तुम्ही जगातील सर्वात हुशार, उच्चभ्रू आणि उत्साही महाविद्यालयीन पदवीधरांपैकी एक आहात - आणि तुम्ही निःसंशयपणे उड्डाण करण्यास तयार आहात. म्हणून मी पुढे जे बोलणार आहे ते थोडे वेडे वाटेल. मी तुम्हाला उडण्याचा नाही तर चालण्याचा आग्रह करू इच्छितो. चार वर्षांपूर्वी, तुम्ही उच्च शिक्षणाच्या या अद्भुत प्रयोगशाळेत प्रवेश केला होता. आज, डोके उंच करून, तुम्ही तुमचे डिप्लोमा घेण्यासाठी चालता. उद्या, तुम्ही अनंत शक्यतांच्या जगात प्रवेश कराल.
पण आपल्या हाय-स्पीड जगात चालणे दुर्दैवाने लोकप्रियतेपासून वंचित राहिले आहे. "पादचारी" हा शब्द स्वतःच सामान्य आणि सामान्य गोष्टीचे वर्णन करण्यासाठी वापरला जातो. तरीही, हेतूने चालणे खोलवर मुळे आहेत. ऑस्ट्रेलियाचे आदिवासी तरुण प्रवासाचा एक विधी म्हणून फिरायला जातात; मूळ अमेरिकन जमाती जंगलात दृष्टी शोध घेतात; युरोपमध्ये, शतकानुशतके, लोक स्पेनच्या रुंदीला पसरलेल्या कॅमिनो डी सॅंटियागोवर चालत आले आहेत. असे यात्रेकरू विश्वाच्या लयी आणि त्यांच्या स्वतःच्या हृदयाच्या लयीसह पाऊल ठेवण्यासाठी एक पाय दुसऱ्यासमोर घट्ट ठेवतात.
२००५ मध्ये, आमच्या लग्नाच्या सहा महिन्यांनंतर, मी आणि माझ्या पत्नीने स्वतःहून "ते वाढवून" चालत तीर्थयात्रेला जाण्याचा निर्णय घेतला. सर्व्हिसस्पेस सोबतच्या आमच्या प्रयत्नांच्या शिखरावर असताना, आम्हाला आश्चर्य वाटले की आमच्यात आमचे सांसारिक यश बाजूला ठेवून उच्च सत्ये शोधण्याची क्षमता आहे का? तुम्ही कधी असा विचार केला आहे का आणि नंतर कळले की ते घडणारच आहे ? ती त्यापैकी एक होती. म्हणून आम्ही आमच्या सर्व प्रमुख वस्तू विकल्या आणि भारताला एकेरी तिकीट घेतले. आमची योजना महात्मा गांधींच्या आश्रमात जाण्याची होती, कारण ते नेहमीच आमच्यासाठी प्रेरणास्थान होते आणि नंतर दक्षिणेकडे चालत जायचे. आमच्या दोघांमध्ये, आम्ही दररोज एक डॉलर बजेट केले, बहुतेक वेळा प्रसंगोपात - याचा अर्थ असा होता की आमच्या जगण्यासाठी आम्हाला पूर्णपणे अनोळखी लोकांच्या दयाळूपणावर अवलंबून राहावे लागले. आम्ही जे काही अन्न दिले जाईल ते खाल्ले आणि जिथे मिळेल तिथे झोपलो.
आता, मी हे नक्की सांगेन की, अशा कल्पना एक इशारा घेऊन येतात: घरी हे करून पाहू नका , कारण तुमचा जोडीदार अशा प्रकारच्या हनिमूनला नक्कीच पसंत करणार नाही. :-)
आमच्यासाठी, ही यात्रा एक तीर्थयात्रा होती -- आणि आमचे ध्येय फक्त आमच्या अहंकारापेक्षा मोठ्या जागेत असणे आणि त्या करुणेला आम्हाला मार्गात न लिहिलेल्या सेवाकार्यात मार्गदर्शन करण्याची परवानगी देणे हे होते. आमच्या आराम क्षेत्रापासून आणि सवयीच्या ओळखींपासून पूर्णपणे मुक्त होऊन, आम्ही अजूनही "ते वास्तवात ठेवू" शकतो का? ते आमचे आव्हान होते.
आम्ही तीन महिन्यांत १००० किलोमीटर चालत गेलो. त्या काळात, आम्हाला मानवी स्वभावातील सर्वात चांगल्या आणि सर्वात वाईट गोष्टींचा सामना करावा लागला - केवळ इतरांमध्येच नाही तर स्वतःमध्येही .
तीर्थयात्रा संपल्यानंतर लगेचच, माझ्या काकांनी जेवणाच्या टेबलावर सहजतेने दशलक्ष डॉलर्सचा प्रश्न विचारला: "तर, निपुण, या चालण्यापासून तू काय शिकलास?" मला कुठून सुरुवात करावी हे माहित नव्हते. पण अगदी आपोआपच, एक संक्षिप्त रूप - WALK - मनात आले, ज्यामध्ये आपण शिकलेल्या आणि आजही पुन्हा शिकत असलेल्या महत्त्वाच्या धड्यांचा समावेश आहे. तुम्ही तुमच्या प्रवासाचा पुढचा टप्पा सुरू करत असताना, मी त्या गोष्टी शेअर करू इच्छितो या आशेने की ते तुमच्या मार्गाला काही प्रमाणात प्रकाश देईल.
WALK मधील W म्हणजे Witness. जेव्हा तुम्ही चालता तेव्हा तुम्हाला अक्षरशः जास्त दिसते. तुमचे दृष्टी क्षेत्र जवळजवळ १८० अंश असते, जेव्हा तुम्ही ६२ मैल प्रति तास वेगाने प्रवास करता तेव्हा ४० अंश असते. जास्त वेगामुळे तुमची बाह्य दृष्टी कमी होते, तर चालणे प्रत्यक्षात तुमचा कॅनव्हास विस्तृत करते आणि तुमचे लक्ष वेधून घेणारे विषय नाटकीयरित्या हलवते. उदाहरणार्थ, आमच्या तीर्थयात्रेत, आम्हाला दररोज सूर्योदय दिसून येईल आणि सूर्यास्ताच्या वेळी पक्षी त्यांच्या स्वतःच्या छोट्याशा पार्टीसाठी कसे जमतील. ऑनलाइन फेसबुक मित्र जोडण्याऐवजी, आम्ही प्रत्यक्षात वैयक्तिकरित्या मित्र बनवत होतो, बहुतेकदा गरम "चाय" पिऊन. आमच्या सभोवतालचे जीवन एका नवीन पद्धतीने जिवंत झाले .
चालण्याची गती ही समुदायाची गती आहे. जिथे जास्त गतीमुळे वेगळे होणे सोपे होते, तिथे मंद गतीमुळे आपल्याला संवाद साधण्याची संधी मिळते.
आम्ही ग्रामीण भारतात ताशी काही मैल वेगाने प्रवास करत असताना, गावकऱ्यांच्या जीवनशैलीचे साक्षीदार होऊन आपण किती काही शिकू शकतो हे स्पष्ट झाले. त्यांचे संपूर्ण मानसिक मॉडेल वेगळे आहे - गरजांचे गुणाकार मानवी गरजांच्या मूलभूत पूर्ततेने बदलले आहे. जेव्हा तुम्ही अधिकाधिक गोष्टी मागण्यात व्यस्त नसता; तेव्हा तुम्ही फक्त जे दिले जाते ते घ्या आणि जे घेतले जाते ते द्या. जीवन पुन्हा सोपे आहे. एका शेतकऱ्याने आम्हाला ते अशा प्रकारे समजावून सांगितले: "तुम्ही ढगांवर जास्त पाऊस पाडू शकत नाही, तुम्ही सूर्य कमी चमकू शकत नाही. त्या फक्त निसर्गाच्या देणग्या आहेत - ते घ्या किंवा सोडून द्या."
जेव्हा तुमच्या सभोवतालच्या वस्तू भेटवस्तू म्हणून पाहिल्या जातात, तेव्हा त्या आता ध्येयाचे साधन नसतात; ते साधन आणि ध्येय असतात. आणि अशाप्रकारे, एक गोपाळ आपल्या प्राण्यांची काळजी वडिलांच्या करुणेने घेईल, एक गावातील महिला रागाचा कोणताही मागमूस न ठेवता उशिरा येणाऱ्या बससाठी ३ तास वाट पाहेल, एक मूल आकाशगंगेतील ताऱ्यांकडे आकर्षित होऊन आणि विशाल विश्वात आपले स्थान शोधण्यात असंख्य तास घालवेल.
म्हणून आजच्या आधुनिक साधनांसह, जीवनाच्या महामार्गांवर स्वतःला बिंदू A पासून बिंदू B पर्यंत दुर्लक्षितपणे झूम करू देऊ नका; जगाच्या मागच्या रस्त्यांवर चालण्याचा प्रयत्न करा, जिथे तुम्हाला सर्व सजीवांशी एक खोलवर अविभाज्य संबंध दिसेल.
WALK मधील A म्हणजे Accept. अशा प्रकारे चालताना, तुम्ही स्वतःला विश्वाच्या तळहातावर ठेवता आणि त्याच्या वास्तवांना समोरासमोर पाहता. आम्ही उन्हाळ्याच्या शिखरावर चालत होतो, १२० अंशांपेक्षा जास्त तापमान असलेल्या निर्दयी तापमानात. कधीकधी आम्ही भुकेले, थकलेले आणि अगदी निराशही होतो. आमचे शरीर फक्त त्या अतिरिक्त पाण्याच्या पिण्यासाठी, सावलीत काही क्षणांसाठी किंवा मानवी दयाळूपणाच्या त्या छोट्याशा ठिणगीसाठी वेदना करत होते. बऱ्याच वेळा आम्हाला तो अतिरिक्त भाग मिळाला आणि आमचे हृदय कृतज्ञतेने भरून जायचे. पण कधीकधी आम्हाला अचानक नकार दिला जात असे आणि सर्वात आव्हानात्मक क्षणांमध्येही लपलेल्या भेटवस्तू स्वीकारण्याची क्षमता विकसित करावी लागत असे.
मला असाच एक दिवस आठवतो, जेव्हा आम्ही एका ओसाड महामार्गावरील एका विश्रामगृहाजवळ पोहोचलो. जड ट्रक ये-जा करत असताना, आम्हाला एक फलक दिसला ज्यावर लिहिले होते की पाहुण्यांना मोफत स्वागत केले जाईल. "अरे, आमचा भाग्यवान दिवस," आम्ही आनंदाने विचार केला. मी उत्सुकतेने आत गेलो. डेस्कमागील माणसाने वर पाहिले आणि तीव्रपणे विचारले, "तुम्ही मंदिर पाहण्यासाठी आला आहात का?" माझ्या तोंडून एक साधी होकाराने आम्हाला लगेचच पूर्ण जेवण आणि रात्रीसाठी एक खोली दिली असती. पण ते खरे नसते. म्हणून, मी म्हणालो, "बरं, तांत्रिकदृष्ट्या, नाही साहेब. आम्ही चांगले लोक बनण्यासाठी चालत यात्रेवर आहोत. पण आम्हाला मंदिराला भेट देण्यास आनंद होईल." उलट अचानक, तो म्हणाला: "अं, माफ करा, आम्ही तुमचे स्वागत करू शकत नाही." त्याच्या छोट्याशा अहंकारामुळे नकारात्मक भावना निर्माण झाल्या. मला उलट एक उपहासात्मक टिप्पणी करायची होती आणि बाहेर पडताना दार ठोठावायचे होते. त्याऐवजी, मी माझा उग्र अहंकार आवरला. शारीरिक आणि मानसिक थकव्याच्या त्या अवस्थेत, ते एक कठीण काम वाटले - पण आतील गोंधळातून एक आवाज आला जो मला या क्षणाची वास्तविकता स्वीकारण्यास सांगत होता.
माझ्यात एक शांत रूपांतर झाले. मी नम्रपणे माझा बचाव सोडून दिला, त्या दिवशी माझे नशीब स्वीकारले आणि कुरकुर न करता निघून जाण्यासाठी वळलो. कदाचित काउंटरमागील माणसाला माझ्यातील हा बदल जाणवला असेल, कारण तो लगेच ओरडला, "मग तू पुन्हा काय करत आहेस?" माझ्या थोड्याशा स्पष्टीकरणानंतर तो म्हणाला, "हे बघ, मी तुला जेवू घालू शकत नाही किंवा तुला आतिथ्य करू शकत नाही, कारण नियम हे नियम असतात. पण मागे शौचालये आहेत. तुम्ही पुरुष शौचालयाबाहेर झोपू शकता आणि तुमची पत्नी महिला शौचालयाबाहेर झोपू शकते." तो दयाळू असला तरी, त्याची ऑफर माझ्या जखमांवर मीठ घालावी अशी वाटत होती. आमच्याकडे स्वीकारण्याशिवाय पर्याय नव्हता.
त्या दिवशी आम्ही उपवास केला आणि त्या रात्री आम्ही बाथरूमजवळ झोपलो. एका छोट्याशा खोट्या गोष्टीमुळे आम्हाला अपग्रेड मिळू शकला असता, पण ते काही तीर्थयात्रा ठरले नसते. मी माझ्या पत्नीपासून भिंतीला वेगळे करून झोपायला गेलो तेव्हा मला एका जोडप्याचे दोन वेगवेगळ्या बाजूंनी डोंगराच्या शिखरावर चढतानाचे हे सुंदर, अनिच्छित दृश्य दिसले. या कठीण चढाईच्या मध्यभागी, तो माणूस हार मानण्याचा विचार करत असताना, एक लहान चिमणी हा सल्ला घेऊन उडून गेली, "मित्रा, आता हार मानू नकोस. तुझी पत्नी तुला शिखरावर पाहण्यास उत्सुक आहे." तो चढत राहिला. काही दिवसांनंतर, जेव्हा पत्नी हार मानण्याच्या उंबरठ्यावर आली तेव्हा ती छोटी चिमणी तोच संदेश घेऊन आली. टप्प्याटप्प्याने, त्यांच्या प्रेमाने डोंगराच्या शिखरावर त्यांचा प्रवास टिकवून ठेवला. या दृश्याच्या वेळेवर आलेल्या कृपेने मी काही कृतज्ञतापूर्वक अश्रू ढाळले - आणि ही कहाणी केवळ आमच्या नात्यातच नाही तर इतर अनेक उदात्त मैत्रीतही एक आधारस्तंभ बनली.
म्हणून मी तुम्हाला समता जोपासण्यास आणि जीवन तुमच्या मांडीवर जे काही येईल ते स्वीकारण्यास प्रोत्साहित करतो - जेव्हा तुम्ही असे कराल, तेव्हा तुम्हाला एका आंतरिक परिवर्तनाची अंतर्दृष्टी मिळेल जी तुम्ही कायमची टिकवून ठेवणार आहात.
WALK मधील L हा शब्द प्रेमाचे प्रतीक आहे. आपण निसर्गाकडून जितके जास्त शिकलो आणि बाह्य परिस्थितींशी एक प्रकारची आंतरिक लवचिकता निर्माण केली, तितकेच आपण आपल्या नैसर्गिक स्थितीत पडलो - जी प्रेमळ असणे होते. आपल्या प्रबळ प्रतिमानात, हॉलिवूडने कपटीपणे हा शब्द वापरला आहे, परंतु मी येथे ज्या प्रेमाबद्दल बोलत आहे ते अशा प्रकारचे प्रेम आहे जे फक्त एकच गोष्ट जाणते - कोणत्याही बंधनाशिवाय देणे. पूर्णपणे. निःस्वार्थपणे.
आपल्यापैकी बहुतेकांचा असा विश्वास आहे की देण्यासाठी, प्रथम आपल्याकडे काहीतरी देण्यासारखे असणे आवश्यक आहे. त्याची अडचण अशी आहे की, जेव्हा आपण आपल्याकडे असलेल्या गोष्टींचा आढावा घेत असतो तेव्हा आपण जवळजवळ नेहमीच हिशेब चुका करतो. ऑस्कर वाइल्डने एकदा उपहास केला होता, "आजकाल, लोकांना प्रत्येक गोष्टीची किंमत माहित आहे, परंतु कोणत्याही गोष्टीचे मूल्य नाही." आपण किंमत टॅगशिवाय गोष्टींचे मूल्य कसे द्यायचे हे विसरलो आहोत. म्हणूनच, जेव्हा आपण आपल्या सर्वात मुबलक देणग्यांकडे जातो - जसे की लक्ष, अंतर्दृष्टी, करुणा - तेव्हा आपण त्यांचे मूल्य गोंधळात टाकतो कारण ते अमूल्य आहेत.
आमच्या चालत्या यात्रेत, आम्हाला असे आढळले की ज्यांच्याकडे कमीत कमी होते ते अमूल्य वस्तूंचा आदर करण्यास तयार होते. शहरी शहरांमध्ये, आम्हाला भेटणारे लोक एका अव्यक्त सावधतेने सुरुवात करायचे: "तुम्ही हे का करत आहात? तुम्हाला माझ्याकडून काय हवे आहे?" दुसरीकडे, ग्रामीण भागात , गावकरी जवळजवळ नेहमीच आम्हाला एका खुल्या मनाच्या कुतूहलाने भेटायचे आणि थेट म्हणत असत: "अरे मित्रा, तुम्ही स्थानिक दिसत नाही. तुमची काय कथा आहे?"
खेड्यांमध्ये, तुमचे मूल्य तुमच्या बिझनेस कार्ड, व्यावसायिक नेटवर्क किंवा तुमच्या पगारावरून मोजले जात नव्हते. त्या नैसर्गिक साधेपणामुळे त्यांना जीवनावर प्रेम करण्याची आणि त्याच्या सर्व नात्यांची कदर करण्याची परवानगी मिळाली.
अत्यंत गरीब गावकरी, ज्यांना स्वतःचे जेवणही परवडत नव्हते, ते अनेकदा त्यांच्या शेजाऱ्यांकडून आम्हाला खायला देण्यासाठी अन्न उधार घेत असत. जेव्हा आम्ही नकार देण्याचा प्रयत्न करत होतो, तेव्हा ते फक्त स्पष्ट करायचे: "आमच्यासाठी, पाहुणा म्हणजे देव आहे. तुमच्यातील दैवी शक्तीला हे आमचे अर्पण आहे जे आम्हाला एकमेकांशी जोडते." आता, ते कसे नाकारता येईल? रस्त्यावरील विक्रेते अनेकदा आम्हाला भाज्या भेट देत असत; एका अतिशय हृदयस्पर्शी क्षणी, एक हात नसलेला फळ विक्रेता एकदा आम्हाला टरबूजाचा तुकडा देण्याचा आग्रह धरत असे. प्रत्येकजण, कितीही जुना असला तरी, आम्हाला दिशानिर्देश देण्यास आनंदी असायचा, जरी त्यांना पूर्णपणे खात्री नसली तरीही. :) आणि मला अजूनही ती स्त्री आठवते जिने आम्हाला खूप तहान लागली असताना उदारतेने पाणी दिले होते - परंतु नंतर त्यांना कळले की तिला पहाटे ४ वाजता ती एक बादली पाणी मिळविण्यासाठी १० किलोमीटर चालावे लागले. या लोकांना कसे दान करायचे हे माहित होते, कारण त्यांच्याकडे खूप होते म्हणून नाही, तर त्यांना जीवनावर प्रेम कसे करायचे हे माहित होते. त्यांना कोणत्याही श्रेयाची किंवा आश्वासनाची गरज नव्हती की तुम्ही त्यांना परतफेड करण्यासाठी परत याल. उलट, ते फक्त देण्याच्या पे-इट-फॉरवर्ड वर्तुळावर विश्वास ठेवत होते.
जेव्हा तुम्ही अशा प्रकारे जिवंत व्हाल, तेव्हा तुम्हाला जाणवेल की खरी उदारता तुमच्याकडे देण्यासारखे काही असते तेव्हा सुरू होत नाही, तर जेव्हा तुमच्यात असे काहीही नसते जे घेण्याचा प्रयत्न करत असते तेव्हा सुरू होते. म्हणून मला आशा आहे की तुम्ही तुमचे सर्व मौल्यवान क्षण प्रेमळ जीवनाची अभिव्यक्ती बनवाल.
आणि शेवटी, WALK मधील K म्हणजे स्वतःला जाणून घ्या.
ऋषींनी आपल्याला फार पूर्वीपासून सांगितले आहे की जेव्हा आपण इतरांची निःशर्त सेवा करतो तेव्हा आपण 'मी' पासून 'आपण' या भावनेकडे वळतो आणि इतरांशी अधिक खोलवर जोडतो. परस्पर संबंधांचे हे सामंजस्य मानसिक शांततेची एक खोल गुणवत्ता प्रदान करते. लाटा किंवा लाटांनी अबाधित असलेल्या शांत तलावाप्रमाणे, आपण नंतर आपण कोण आहोत आणि आपल्या सभोवतालच्या वातावरणाशी आपण कसे सखोल सुसंवाद साधू शकतो हे स्पष्टपणे पाहू शकतो.
जेव्हा एक पाय चालतो तेव्हा दुसरा विश्रांती घेतो. करणे आणि असणे यात संतुलन असले पाहिजे.
आपले तर्कसंगत मन योग्यरित्या प्रगती सुनिश्चित करू इच्छिते, परंतु आपल्या अंतर्ज्ञानी मनाला उदयास येणाऱ्या, अज्ञात आणि अनियोजित गोष्टींसाठी देखील जागा हवी असते. करणे निश्चितच महत्वाचे आहे, परंतु जेव्हा आपल्याला आपल्या अंतर्गत परिसंस्थेची जाणीव नसते तेव्हा आपण आपल्या योजना आणि कृतींमध्ये इतके गुंतून जातो की आपल्याला मानसिक अवशेष जमा होत असल्याचे लक्षात येत नाही. कालांतराने, तो अचेतन अंतर्गत आवाज आपल्या प्रेरणा, आपली नीतिमत्ता आणि आपला आत्मा प्रदूषित करू लागतो. आणि म्हणूनच, मनाला शांत करणे अत्यंत महत्त्वाचे आहे. शेवटी, स्वरांमधील शांततेतच एक सुर निर्माण होऊ शकतो.
आम्ही चालत असताना - पाहिले, स्वीकारले, प्रेम केले - जगाबद्दलची आमची दृष्टी खरोखरच स्पष्ट होत गेली. त्या स्पष्टतेने, विरोधाभासीपणे, मी आणि आपण, अंतर्गत परिवर्तन विरुद्ध बाह्य प्रभाव आणि स्वार्थ विरुद्ध निस्वार्थीपणा यातील आमच्या पूर्वीच्या फरकांना अस्पष्ट केले . ते अविभाज्यपणे जोडलेले होते. जेव्हा एका गरीब शेतकऱ्याने मला निरोप म्हणून टोमॅटो दिला, त्याच्या डोळ्यातून अश्रू वाहत होते, तेव्हा मी ते घेत होतो की देत होतो? तासनतास शांत ध्यानात बसून, तो फायदा फक्त माझा होता की तो जगात पसरेल? जेव्हा मी एका वृद्ध माणसाच्या डोक्यावरून गवताची गंजी उचलली आणि एक किलोमीटर वाहून नेली, तेव्हा मी त्याची सेवा करत होतो की स्वतःची सेवा करत होतो?
म्हणजे, फक्त आयुष्यातून जाऊ नका - आयुष्यातून वाढत राहा. तुमच्यासाठी प्रतिक्षिप्त उत्तरे मिळवणे सोपे आणि मोहक असेल - परंतु त्याऐवजी, गूढता स्वीकारणे आणि समृद्ध प्रश्नांचे स्वागत करणे हा एक मुद्दा बनवा ... असे प्रश्न जे तुम्हाला या जगाबद्दल आणि त्यातील तुमच्या स्थानाबद्दल अधिक चांगल्या प्रकारे समजून घेण्यास प्रवृत्त करतात.
ते म्हणजे चालणे. आणि आज, तुमच्या आयुष्यातील या महत्त्वाच्या टप्प्यावर, तुम्ही चालत आलात आणि चालत बाहेर पडाल. विचारांच्या गतीच्या पलीकडे जाण्याचा प्रयत्न करणाऱ्या जगात तुम्ही चालत असताना, विचारशीलतेच्या वेगाने प्रवास करण्याचे महत्त्व तुम्हाला प्रत्येकाला लक्षात येईल अशी मला आशा आहे. मला आशा आहे की तुम्ही आमच्या भव्य परस्परसंबंधांचे साक्षीदार होण्यासाठी वेळ काढाल. जीवनाच्या सुंदर भेटवस्तू सुंदर नसतानाही स्वीकाराल, तुम्ही निःस्वार्थपणे प्रेम करण्याचा सराव कराल आणि तुमचा सर्वात खोल स्वभाव जाणून घेण्याचा प्रयत्न कराल.
माझ्या पणजोबांबद्दलच्या एका कथेने मी शेवट करू इच्छितो. ते एक अल्पसंख्य श्रीमंत माणूस होते जे अजूनही त्यांच्या आयुष्यातील प्रत्येक दिवस देण्यास यशस्वी झाले. दररोज सकाळी, त्यांचा एक विधी होता की ते फिरायला जायचे - आणि चालताना, ते त्यांच्या वाटेवरील मुंग्यांच्या टेकड्यांना गव्हाचे पीठ थोडे थोडे खायला घालायचे. आता ते सूक्ष्म उदारतेचे एक कृत्य आहे जे इतके लहान आहे की ते विश्वाच्या भव्य योजनेत अगदी नगण्य वाटू शकते. ते कसे महत्त्वाचे आहे? ते महत्त्वाचे आहे की त्याने त्यांना आतून बदलले. आणि माझ्या पणजोबांच्या चांगुलपणाने माझ्या आजी-आजोबांच्या जगाच्या दृष्टिकोनाला आकार दिला ज्यांनी त्यांच्या मुलांवर - माझ्या पालकांवर - प्रभाव पाडला. आज त्या मुंग्या आणि मुंग्यांच्या टेकड्या गेल्या आहेत, परंतु माझ्या पणजोबांचा आत्मा माझ्या सर्व कृतींमध्ये आणि त्यांच्या भविष्यातील लहरींमध्ये खूप अंतर्भूत आहे. हे अगदी लहान, अनेकदा अदृश्य, अंतर्गत परिवर्तनाचे कृत्य आहेत जे आपल्या अस्तित्वाचे घटक घडवतात आणि आपल्या सामायिक नशिबाचा कमान वाकवतात.
आज आणि नेहमीच तुमच्या प्रवासात, मी तुम्हाला मुंग्यांच्या टेकड्या पाहण्यासाठी डोळे आणि त्यांना आनंदाने भरवण्यासाठी हृदय मिळो अशी इच्छा करतो.
तुम्हाला आशीर्वाद मिळो. स्वतःला बदला - जग बदला.
COMMUNITY REFLECTIONS
SHARE YOUR REFLECTION
100 PAST RESPONSES
Thank you for sharing this. May God bless you both.
Wow, amazing, simply amazing talk...you just kept me glued to this narrative as though I was hearing you live, Nipun. Your name is befitting you. It is always about how you can decipher a thought in simple yet effective way so that the recipient of the thought could not only grasp but also transmit it forward. You did that to me. I will never forget the expansion and meaning of the acronym W-A-L-K and would always get reminded whenever I walk. Wishing you all the best in your WALK of life. God bless.
Beautiful article, it was worth reading
Amazing article... When one foot walks, the other rests.I`ll take this forever!
Amazing story. Reminds me of Nanak ji. Sat naam wage guru. We need crazy people like you in this world to make it better, loving and acceptable.
This was a true gift today. An affirmation of thoughts I was pondering just this morning. On my way into work (driving, sadly rather than walking - but at a leisurely pace through a parkway, foregoing the freeway) I was thinking about walking and those that walk for a purpose such as Nipun and his wife, although at the time I was thinking of another walker's story I had just read. I thought of all the books I've read about others' pilgrimages and how my little hikes reveal to me in small ways what others learn on their longer journeys. It came to my mind that if I had the opportunity and time to walk one of these long walks, the Camino, the APT, the PCT, and IAT, I wouldn't be doing it to write a book or to change the world, but I could expect it to change my world vision. If we change our vision, such as Nipun requests, we do change the world, though, don't we?
Amazing speech nipun. It has been amazing knowing about you. It is really shaking selfish and insecure person in me and temping me to start giving - in whatever small way until it becomes a habit. Thanks for showing new way of living.
This is the most insightful and inspirational speech about the adventure of their pilgrimage in India and the lessons learned during this journey. Thank you very much for sharing with all of us.
I will always remember these four key words - Witness, Accept, Love and Know thyself. These four words are like mantra to me to remember and practice all through our day to remind myself about Nipun's insights.
Thank you.
very inspiring and thought provoking article, feel pleaure to read this .:)
Truly inspirational. However, temper your kindness with pragmatism. Feeding wheat flour to ants may be an act of micro kindness but don't try that with snakes. When bit by a cobra, most you can do is to follow the 'A' in the WALK model before turning blue.
Thanks to Nepun Mehta for enlivining each of our life's and sharing your thought with us..........it has greatly moved me and changed my life.....
i was lead here again by the new grad speech .. one of my favorite reads ever still HUGS
I feel myself blessed to read this beautiful article. Though i have read it a lot of times, each time i read it , i learn something new. Thank You :) Its one of the most amazing blogs i have read.
Thanks a lot for sharing.:)
Awe-inspiring and awesome article!!!
Thank you I will carry these thoughts on my daily walks
Nothing new in this article or speech. Its like remaking the older version of a film BUDHA back. Its becoming a fashion for the so called elite saying, " I'm also experienced the suffers". The speaker doesn't know what the real life means so its make him some difference. In B.C Gowtham Budha changed himself from a 4(WALK) incidents.
Modern education system doesn't teach for the mind growing process its only teaching for the industrial market driven process.
Nipun, Both of you are doing greatest job and very few people are devotee like both of you. Both of you have started your journey of SEVA at very young age. Thank you very much for explaining very true meaning of WALK. May God bless you for your long journey for betterment of the people around the globe.
Very productive
Day after day I become more and more certain that there is already enough wisdom out there to make us live a fulfilled and immensely happy life! :) It always boils down to the same: Be mindful, be grateful... Truly BE! And then, when you have yourself sorted out completelly, you realise that it is not about you anymore.
If you analyse the article, or any other inspiring one, you will find that all the takeaway points
can be pretty much fitted in 3-4 categories on the sorts of "mindfulness" "gratitude (take everything as a gift)" etc.). There are lots written about this (From philosophy (I am quite stoic myself :P), to modern works like the book "Flow"... Endless quotes and frameworks (Benjamin Franklin's 13 virtues) etc.) Anyway, my point? We have the information! Please let's DO something about all this! There is NO justification for any of us not being fulfilled and happy. :) Let me leave you with a powerful quote on a new comment to illustrate gratitude. Don't be scared about the religious feeling it has... ignore that if you please... just take the main point, the one of gratitude:
Heaven is available to the Muslim and Jew, even to Catholic… heaven is even available to atheist… but often the atheist does not find heaven because the atheist is full of conflict, full of
pushing away. Religions are important… religions are beliefs systems that get people to faith, but faith, faith is trust in life... trust in that anything life brings you is a gift... even when it seems like it is a pile of crap. If you can trust that everything life brings you is a gift, even when it seems as though is darkness and adversity, then you will trust that even death is a gift, because after all... what does life bring everybody eventually but death... and if you can trust that even death is a gift... then surely... you will go to heaven. If you can trust that everything life brings you is a gift... if you can really chose to have faith... then you remove your heart from anxiety, from stress, form conflict... and you replace it with peace, creativity and acceptance... then you have found heaven on earth. (Brother David Steindl Rast )
Compare with a quote from your article "When the things around you are seen as gifts, they are no longer a means to an end; they are the means and the end"
Similar right? We have it sorted! Let’s do something about it!
Antonio
[Hide Full Comment]@antoniogbo
still Re-reading. Kudos Nipun for enlivening others.
GREAT........INSPIRING........ my husband introduced this to me and what....enjoyed getting shaken up.....very thought provoking.
Respected Sir,
I wish I could walk like Budhaa,Shankaracharya, SRI Gandhiji, SWAMI Vivekanandji , ACHARYA Tulsidasji or like you with an empty hand.
A courageous advanture for a person like uou.
WITH REGARDS-gdshah
Some people are brave ~ courageous ~ blissful. Nipun is among those and they pull others and show the way that generosity is possible and not linked to the wealth you own.
Really blessed after reading it and wish many will get blessed and not just inspired.
Thanks ...Gopal
This highlights the depth of simplicity. We have things so backwards.
This has been in my mind for over a month and finally I blogged on it. http://everydaygeeta.blogsp....
Thoughtful and inspiring are the words that come to mind. Thank You.
I loved this piece very true especially when he says
make it a point, instead, to acknowledge mystery and welcome rich questions ... questions that nudge you towards a greater understanding of this world and your place in it.
many of us do not know our place in this universe feeling that we are minute hence dont care less
brilliant and thoughtprovoking even at my seventies. This is what our ancestors did walking from Kanyakumari to badrinath in the himalayas and had this ennobling experience
narasimhan
Very beautiful speech that reminded me to take life easy and embrace it. I received clarity on my confusion regarding, "Accepting what is given vs Need to grow" Thank you for that. My eyes welled up in tears for the act of giving water by the lady who walked for 10 KMs to fetch water. The importance of silence was beautifully expressed in the line: "A melody, after all, can onle created with the silence in between the notes.
Am blessed to know you, Nipun, and call you a friend. Many bows...Marsha
Such profound advice can only come from a heart and mind of one who has experienced the richness of life way beyond the rat race and aggressiveness found in this materialistic world! I hope the Class of 2012 of UPENN are indeed moved to follow it!!
It is simple yet soo deep! Thank you for motivationg the future generations!
Truly inspiring. A fantastic piece, every single word coming out of deep experiences.
It tells us again the the real India lives in our villages. It reminds all of us that we can be happy by simply loving, giving, being kind, accepting life as it unfolds, and always look within.
The best line was perhaps, do not go through life, grow through life.
Hats off to Nipun and his wife.
We pray to our beloved AMMA to shower Her blessings to both of them, and pray for all success in all their endeavours.
It is absolutely beautiful, had tears of 'love' in my eyes-----
Veena Kapoor
Truly inspiring..
thanks i wont fly i will walk
Amazing article!!an eye opener to most of us who have have not realised the art of submitting,giving,receiving,unconditionally.
Just a couple of questions (without malice)...did Mr Mehta wing his way back to the safety and comfort of the US after his walk? Second, he has not written his wife's name or how she reacted to the walk. (or, are we supposed to know her only as his wife, and nothing else)?
very inspiring indeed . an eye opener for me . thanks for sharing your thoughts & experiences
Excellent work Nipun,
It proves your name............one who is Nipun in enjoying life. May God bless you to inspire people.
( Nipun can be translated as Kushal............but not very exact)
One word sums it up - Brilliant. You are a true change agent Nipun and the world desperately needs people like you to bring about spiritual transformation and peace. What a touching and inspiring experience and so beautifully articulated. I sincerely hope and pray that our politicians draw a leaf from your chapter.(wishful thinking perhaps but nonetheless)... Kudos and a big thank you for this wonderful article...
This is so enlightening
Nipun what an amazing and an inspiring message to the young generation,it has deeply touched me.
As a speech, it is touching ! However is it suitable to the audience- I would say- NO.
The young graduates who has spent their hard earned saving to be graduate - and we are teaching them not to be ambitious but be contented , not aggressive but considerate, not game changer but game player- this sounds alright after you have lived life, understood and experienced its invincibility-but not to the young graduate whom we need to encourage to go and conquer the world...
While I salute Nipuns' selflessness, his sagely advice, I strongly disagree to his teaching these to the young guys and sucking out their enthusiasm for the life yet to start.
Truly inspiring. Realised what enormous wealth I have -my mind and the ability to walk. It is absolutely fantastic that a person can have such a clear thinking while delivering a speech! Blessed are those who had the opportunity to hear / read these wonderful thoughts.
CK Chandrasekharan
What a beautiful speech! My friend Asheesh shared this with me, and I am so glad I read it. Truly an inspiration for me in my life. I recently had the honor of delivering the student keynote speech at my own MBA graduation from the Penn State Smeal College of Business, and it was centered on a story of walking as well. (If you are interested, here is the link: http://slidesha.re/KQzLRl)
You have shown the wisdom and beauty of accepting the only pace that you can take for a journey that cannot be run. Thank you!
Feed the ants. Don't just go thru life, Grow thru life. W.A.L.K. Thank you for sharing this meditation.
Amazing.....its most important to be "grounded"......bravo !
It is highly motivating. This made to ponder the inner and come out with peaceful state of mind.
Ajayakumar.P
Wow, I like the way speaker's experience is brought out. An encouraging speech!!!
wonderful!
There is much to be learned by merely breathing into the Spirit we all have within our hearts and asking to be lead. Of ourselves we can accomplish nothing. But, letting go of past and future and following that inner voice's words, directions, and feelings will lead you to insights that our hard to believe. Try it. Breath deeply within the heart and say: Of myself I can do nothing. Please guide me, give me your words, thoughts and feelings. Then without trying of thinking, just listen and follow the guidance. It seems to be leading you nowhere but trust and you will find what seems impossible.
That was an amazing speech Nipun! I always love hearing tidbits about your pilgrimmage and the wisdom in your words helps me to remember that I need to stop and enjoy my surroundings. Hope you and the wife are doing well :)
I agree that this is a fantastic article, would love to have been there to hear it in person.
I think everyone can be guilty sometimes of not taking time out to appreciate the wonderful things that fill our world, and more often or not the most simplest of things.
If we all change the way we treat ourselves and the world, eventually every person on this planet would become the happy and content person they seek to be.
Very ennobling speech. One is reminded of the Venerable Sage of Kanchi (Paramacharya) who followed the illustrious path of Adi Sankara in a walkng pilgrimage across India. He too wished to witness the nobility of the people of our countryside, who have so much to teach us. He in turn also blessed them with his compassion to help them face the harsh realities of life.
Very inspiring... Very Touching..
It is very inspiring and thought provoking.....You are truly blessed to experience thing that you only read in books. Your stupendous desire to experience the greatness of simple things in life this way is truly amazing.
That was really amazing talk. Took me a while to read it line by line but really mind blowing and inspiring.
Another comment disappeared before I replied. Well, I can't say what hurt the feelings of the Asian Culture is true or directed to them. It was meant for a short time punishments to the woman, thief and money launderer in a swift way as words and sentences would tell authorities---what?
Second reason, was to return the money to the needy beneficiaries or to the careless donors.
That is why I sympathize for looking someone who demonize a certain community who had no stakes with me. I was fool for that.
Hats off to you, Mr. Mehta! The article is simply Awesome! Thanks so much for sharing.
Beautiful. Mt Gandhi discovered. True india is found. Wish our Political leaders in India read and learn to WALK.
Thank you too.
This has come at an intersection in my life, today is the beginning of a new walk for me. Thank you
That was so beautiful. In this world when goodness is viewed sceptically ( read secret agenda), this was an endorsement on being human.
Heartwarming!! Thank you for sharing the joy and spreading the message.
W-A-L-K= witness always, like a kid
Let us walk and even own it...just need how-easiest way of making it heaven.
Fantastic article , written with utmost sincerity and honesty; two items which are becoming rarer and rarer every day in the rat race for materialistic progress and so called achievements!! An open look in to the broader throbbing world and trying to live in it with true participation can make us all Walk Taller literally and make this earth itself a heaven. Humility, compassion, optimism and belief in self and utmost modesty ; all these shine like gems in this article. I am made aware now, that I lack these and I bow my head and thank you immensely for firing my imagination with this spark to help me become a humble human being with a better heart and to lead a purposeful life. Thanks once again
Very inspiring article. Next time i take my morning walk i will remember what walk means.
I am delighted to have read the passage on W-A-L-K. I am deeply touched
Humbling !!!
Thank you too. truth is only thing I can offer...name a topic you would like.
Thank you for sharing......the world's desperate for the truth!
AMAZING !! INSPIRATIONAL !! SIMPLY GREAT !!
Well, projects are as many as stars. If people looking innocent don't appreciate then there they are. Because the work is about compassion and grounded is nature
Truly humbling and intensely inspirational!
You have epitomized the essence of our ethos and underpinned the importance of staying sanely and steadily grounded.
Thank you for shared wisdom
Thank you for sharing your story, experience and learning.
wish i had heard this talk when i graduated!! in deep gratitude for this talk...
Awesome
,it sums up what it is to be a loving christen.It is simply Christ's teachings no matter what your faith is. this should always be a reminder what life is meant to be,should we at times forget.
I walked many times and enjoyed travels but mine were planned unlike the couple.
I remember visiting my brother who is legsless and back the bus punctured one of its legs. I and two others went into the forest to see what it hosts. We came back to only find the bus left us. We walked about 4 hours in Masaai highlands and unlike other other communities, Masaai have a strict culture. We needed water badly and it already got dark. Only costume and leaves on my head and thighs, I got close to where they were celebrating on firewoods. Their leader who held a flame on his hand was impressed and I called my friends who were nearby. We were given water and milk. I don't costumes but my need of water forced me. So I learned cultures are very different where ties on some cultures are disguised. I also learned if one lives in slums he should look a slumdog like I am now. I can tomorrow be an urban dog. My experience on different cultures strengthened my ability of Human Engineering.
Though I believe I mastered Africans' way of life, I tried to see how westerners can be comforted. Some town tourists didn't return greetings as as they kept distance looking wary, so I thought I was discomforting them. I still feel that it would be great to meet one and impress. And Change is worked out. One student I once influenced his education promised me something very great 2days ago. So, I can tell priceless tags are sometimes greater than priced items. Though my facial outwards are not very interesting for first time am really honest. When I saw most people corrupted, crimed, harmful and non-punished I thought resorting and later re-correcting. Resorting for important celestial and earth change should not damage my name to open websites, social pages, create awareness against terrorism and improve social understandings which will lead religion and culture tolerance among all. Best known to adults or wise people am not doing all these things to clean my name from previous cases or because of way out of poverty. I may have made some statements telling people "here is the cash key" I may say that because of many reasons for:
1. Some people get motivations only when money involves.
2.Some people only respect when money is talked.
3.People's attentions can be gained
4.people will be productive and supportive.
Well, for me and my NGO which is the core of the changes need funds as the only way of achieving simplest change to set off. Imagine pals, I am to build a website from my store and countless people spread rumors against me saying I am an agent of Non-muslims where these accusations alone can be not only deadly but also assassinations. Still even didn't receive a penny and fewer people who would back me in case are to disbelieve me. You can then see how brave I am to disregard them and move forward. I need backings and change is here sirs and madams. This is Noor saying some truth out to wise men and women.
[Hide Full Comment]Very inspiring speech, with a great vision , the facts were simple yet thought provoking,
Hope to meet this lovely couple sometime in my life
Chandra Natarajan
Thanks
what a gift to the graduates! Bless you both.
Thank you. It is beautiful.
I've not read something as amazing as this in a long long time...u've deeply touched my heart & my sensibilities & given me new eyes with which to see the world....i salute u for having the courage to do what u wanted to & not give in to the monotony & average-ness of this materialistic world which frowns on everything new...but ur convictions have given me new hope that life can be lead from the heart....thankx again
Nipun. It is with the humble-est spirit, to thank you for your joy in sharing all that binds us together. Peace.
Dear Nipun
Thanks for sharing
Thank you Nipun, for continuing to be an inspiration, for truly making a difference in the world one step at a time, one being at a time, and in the ripples who knows how many are touched. My heart is full with gratitude at knowing you and Guri -
"It is precisely these small, often invisible, acts of inner transformation that mold the stuff of our being, and bend the arc of our shared destiny." What a beautiful commencement address. Thank you :)
thank you my friend. i'm glad to be at "one".
Thank you for sharing, inspiring and being the change. :) beautiful and touching to the soul.
Absolutely marvellous!Sets you thinking and change direction.
Deeply moving!
Very beautiful. Namaste--Peace, Love, Connection to All.
Nippun, thank you so much for posting this and sharing your journey. The Daily Good keeps me grounded, like a kite with a steady hand guiding it through the air.
Blessings, Nipun.
In 1970-71 my husband and I took a trip from Spain to India. Although we did not walk we travelled slowly getting to know the people and we were regularly invited and treated well by almost everyone. The experience changed my entire world view as I saw how some people could uncomplainingly make something out of nothing; in contrast to the attitudes of my fellow countrymen (US).
Wow.. It takes lot of courage to WALK, but the love that has filled in you couple is so true and pure.
I wish Both of you keep growing with your years together.
Thank You for being so true and kind...)
Every word is so grounded and so beautiful.