Een Daad Van Een hond: Een Poging Van Een Kunstenaar Om Mededogen Te Bevorderen

WAARHEIDSATLAS VERHAAL VAN DE MAAND

Kunstenaar schildert 5.500 geëuthanaseerde asielhonden om medeleven te kweken

MICHELLE BURWELL • 2 JULI 2014

5500 honden; dat is het geschatte aantal asielhonden dat dagelijks in de VS wordt gedood. Ongeveer één per 15-16 seconden. Maar één kunstenaar hoopt die statistieken te veranderen door een nieuwe generatie te kweken die is gebouwd op compassie.

Kunstenaar Mark Barone besteedde zijn tijd aan het revitaliseren van steden die geteisterd werden door verloedering. Nu heeft hij alles opgegeven om 5500 portretten van geëuthanaseerde honden te schilderen om hun leven te herdenken, de enorme omvang van het dagelijkse verlies te illustreren en een einde te maken aan de praktijk. De onderneming was groter dan hij zich ooit had kunnen voorstellen. Als hij klaar is, zal hij een oppervlakte hebben beschilderd die meer dan de helft van de Sixtijnse Kapel beslaat. "En Michelangelo had assistenten," voegde Mark eraan toe.

Maar Mark weet dat no-kill-opvangcentra werken. Want, zegt hij, als doden geen optie meer is, worden mensen vindingrijk. Dus in de herfst van 2011 gaven Mark en zijn vriendin Marina Dervan hun hele leven op, verhuisden ze naar Louisville, Kentucky, en begonnen ze al hun tijd, energie en geld te steken in wat An Act of Dog zou worden. Mark is elke dag in de studio aan het schilderen, zeven dagen per week, gemiddeld tien honden per dag. Elk portret, inclusief de naam van de hond en de reden waarom ze zijn gestorven, is geschilderd op een houten paneel van 30 bij 30 centimeter. Tot nu toe heeft hij er meer dan 4800 geschilderd en is hij op weg om alle 5500 portretten deze herfst af te hebben.

Hoewel Mark altijd al een hondenliefhebber was geweest, had hij zich nooit kunnen voorstellen zo'n groot project op zich te nemen, totdat zijn eigen hond, Santina, op 21-jarige leeftijd overleed. Mark rouwde en Marina dacht dat ze het verdriet kon verzachten door een andere hond te adopteren. Hoewel Mark er nog niet klaar voor was, zocht Marina toch op internet. Maar ze vond niet veel honden die ter adoptie beschikbaar waren. In plaats daarvan werd ze getroffen door beelden, verhalen en een online protest over de wreedheid en het doden in het asielsysteem. "Ik dacht: 'O mijn god, gebeurt dit echt in dit land?'", zei Marina.

Dan liet ze de verhalen aan Mark zien. "Hij zei dan: 'Daar kan ik niet naar kijken. Het is vreselijk. Stuur me dat niet meer.' Maar ik bleef ze maar sturen." Hoewel Mark de verhalen niet wilde lezen, raakte Mark echt geschokt door Marina's volharding, en uiteindelijk kwam hij naar haar toe met een eerste glimp van wat uiteindelijk An Act of Dog zou worden. "Ik wil één dag vertegenwoordigen," zei Mark, "zodat ik deze gezichten een naam kan geven, een eerbetoon kan brengen aan deze dieren en dit kan gebruiken als een brug naar verandering."

Net zoals Marina Mark dwong om te kijken, gelooft het stel dat het benutten van de kracht van fascinerende kunst anderen ook dwingt om te kijken. Mensen hebben een natuurlijke neiging om simpelweg weg te kijken van wat ze niet leuk vinden. Maar kunst, vooral kunst van dit formaat en kaliber, dwingt mensen om te kijken. In de wereld van reddingsacties weet iedereen wat er achter de schermen gebeurt, maar de gemiddelde persoon weet het niet, zei Marina. "Kunst is zo krachtig. Het overschrijdt elke barrière en zorgt ervoor dat je naar het probleem kijkt. Je kunt er niet voor wegrennen," zei ze. Mensen ertoe aanzetten om te kijken is het moeilijkste. Als ze dat eenmaal doen, voelen de meesten vaak iets.

En het duo wil meer doen dan alleen mensen wakker schudden. Ze willen een complete verschuiving in het asielsysteem teweegbrengen. Ze willen het bewustzijn van de wereld veranderen en compassie kweken. Daarom hebben ze besloten een museum van compassie te creëren, een permanente tentoonstelling voor de portretten die niet alleen over de asielhonden gaat, maar ook over het vormen van een meelevende generatie. "We willen een educatief platform creëren dat verandering inspireert en dat inclusief is en niet verdeeldheid zaait," zei Marina. "Creëer passie, niet alleen voor de dieren, maar ook voor elkaar." We kunnen compassie op elke leeftijd cultiveren, zei ze. Hoe dom of bekrompen iemand ook is, het is nooit te laat om compassie te voelen.

Sinds hun start bijna drie jaar geleden hebben Mark en Marina al gezien dat hun herdenkingsmonumenten de beslissingen binnen het opvangsysteem hebben beïnvloed. Deze successen hebben hen gefocust en gemotiveerd.

GERELATEERD: Piloten vliegen honden van opvangcentrum naar veiligheid

In Delaware zat een groep van 19 honden in een asiel te wachten op een reddingsteam dat hen zou komen ophalen. Toen het team arriveerde, kregen ze te horen dat de honden net waren gedood. De reddingswerkers namen contact op met Mark en vroegen hem om de honden – die later bekend zouden worden als de Safe Haven 19 – in zijn gedenkteken op te nemen. Mark schilderde alle 19 honden in slechts twee dagen. Het lokale nieuws pikte het verhaal op en het verscheen uiteindelijk op USA Today en ABC. Het asiel stond op het punt de twintigste hond te doden toen een medewerker van het asiel ingreep en zei dat ze geen negatieve publiciteit meer wilden. Zo werd de hond gered. Er waren nog een paar andere geplande dodingen die ook werden stopgezet om te voorkomen dat ze onderdeel zouden worden van het gedenkteken en de aandacht van het asiel zouden trekken.

Hoewel hij bemoedigd wordt door deze kleine overwinningen, zal Mark je niet voorliegen en zeggen dat het een fluitje van een cent is. Hij schildert zeven dagen per week, zonder hulp en zonder vrijwilligers. Mark beschreef de taak als zowel saai als emotioneel belastend. "Het is net Groundhog's Day, elke dag; maar dan niet op een fijne manier."

Mark en Marina waren anderhalf jaar samen toen ze besloten de uitdaging aan te gaan, maar al snel beseften ze dat het project niet veel ruimte bood voor een relatie. "Nee. Dit is zo groot. Dit is groter dan jij," zei Marina. "Je bent slechts een kanaal. En als je dat spiritueel begrijpt, moet je loslaten."

Mark schildert nu al 1200 dagen onafgebroken. Je zou het niet kunnen doen als het niet diep in je ziel zit, zegt Marina. Mark heeft al zijn IRA's verkocht om het project gefinancierd te houden. Hij zei dat ze allebei de intensiteit van het project hadden onderschat, maar voegde eraan toe dat het enige wat nog erger zou kunnen zijn, is om het daadwerkelijk op te geven. "Dat zou me mentaal kapotmaken om de dieren die niet voor zichzelf kunnen spreken, echt op te geven. Dat zou me kapotmaken. Ik denk niet dat ik met mezelf zou kunnen leven," zei Mark.

"Je moet vertrouwen hebben. Af en toe heb je een klein medelijdenspartijtje; geef het een paar minuten," voegde Marina eraan toe. "Doe het uit de weg. Het is volledig afhankelijk van ons als mensen om menselijkheid te tonen, om op te komen voor de dieren die niet voor zichzelf op kunnen komen."

Sagacity Productions heeft in samenwerking met PBS een documentaire gemaakt over de Act of Dog. Bekijk hierboven de trailer.

Wil je meedoen?

An Act of Dog bouwt een fonds voor altijd op en 100% van de donaties gaat naar het redden van dieren in het asiel. U kunt hier doneren aan An Act of Dog, of u kunt zich aanmelden voor een gratis lidmaatschap om meer te weten te komen over de compassievolle generatie en updates te ontvangen over nieuwe producten, de première van de PBS-documentaire, de opening van het museum en meer.

Foto's met dank aan Mark Barone.