Τσάρλι Τσάπλιν: Ας ενωθούμε όλοι

Λυπάμαι, αλλά δεν θέλω να γίνω Αυτοκράτορας. Δεν είναι δική μου δουλειά. Δεν θέλω να κυβερνήσω ή να κατακτήσω κανέναν.

Θα ήθελα να βοηθήσω τους πάντες, αν είναι δυνατόν. Όλοι θέλουμε να βοηθάμε ο ένας τον άλλον -- έτσι είναι οι άνθρωποι. Όλοι θέλουμε να ζούμε με βάση την ευτυχία ο ένας του άλλου, όχι με βάση τη δυστυχία ο ένας του άλλου. Δεν θέλουμε να μισούμε και να περιφρονούμε ο ένας τον άλλον. Σε αυτόν τον κόσμο υπάρχει χώρος για όλους και η γη είναι πλούσια και μπορεί να προσφέρει τα προς το ζην σε όλους.

Ο τρόπος ζωής μπορεί να είναι ελεύθερος και όμορφος. Αλλά τον έχουμε χάσει.

Η απληστία έχει δηλητηριάσει τις ψυχές των ανθρώπων, έχει οχυρώσει τον κόσμο με μίσος, μας έχει βυθίσει σαν χήνα στη δυστυχία και την αιματοχυσία. Έχουμε αναπτύξει ταχύτητα, αλλά έχουμε κλειστεί στον εαυτό μας: μηχανήματα που δίνουν αφθονία μας έχουν αφήσει σε στέρηση. Η γνώση μας μας έχει κάνει κυνικούς, η εξυπνάδα μας σκληρούς και αγενείς. Σκεφτόμαστε πάρα πολύ και νιώθουμε πολύ λίγα: περισσότερο από μηχανήματα χρειαζόμαστε ανθρωπιά. περισσότερο από εξυπνάδα χρειαζόμαστε καλοσύνη και ευγένεια. Χωρίς αυτές τις ιδιότητες, η ζωή θα είναι βίαιη και όλα θα χαθούν.

Το αεροπλάνο και το ραδιόφωνο μας έχουν φέρει πιο κοντά. Η ίδια η φύση αυτών των εφευρέσεων ζητά την καλοσύνη στους ανθρώπους, ζητά την παγκόσμια αδελφότητα για την ενότητα όλων μας. Ακόμα και τώρα η φωνή μου φτάνει σε εκατομμύρια σε όλο τον κόσμο, σε εκατομμύρια απελπισμένους άνδρες, γυναίκες και μικρά παιδιά, θύματα ενός συστήματος που κάνει τους ανθρώπους να βασανίζουν και να φυλακίζουν αθώους ανθρώπους. Σε όσους μπορούν να με ακούσουν λέω: «Μην απελπίζεστε».

Η δυστυχία που μας βασανίζει τώρα δεν είναι παρά το πέρασμα της απληστίας, η πικρία των ανθρώπων που φοβούνται τον δρόμο της ανθρώπινης προόδου. Το μίσος των ανθρώπων θα περάσει και η δύναμη που αφαίρεσαν από τον λαό θα επιστρέψει στον λαό και η ελευθερία δεν θα χαθεί ποτέ.

Στο δέκατο έβδομο κεφάλαιο του Αγίου Λουκά είναι γραμμένο: «Η βασιλεία του Θεού είναι μέσα στον άνθρωπο». Όχι σε έναν άνθρωπο, ούτε σε μια ομάδα ανθρώπων, αλλά σε όλους τους ανθρώπους - σε εσάς, τον λαό.

Εσείς, ο λαός, έχετε τη δύναμη, τη δύναμη να δημιουργείτε μηχανές, τη δύναμη να δημιουργείτε ευτυχία. Εσείς, ο λαός, έχετε τη δύναμη να κάνετε τη ζωή ελεύθερη και όμορφη, να κάνετε αυτή τη ζωή μια υπέροχη περιπέτεια. Τότε, στο όνομα της δημοκρατίας, ας χρησιμοποιήσουμε αυτή τη δύναμη. Ας ενωθούμε όλοι. Ας αγωνιστούμε για έναν νέο κόσμο, έναν αξιοπρεπή κόσμο που θα δώσει στους ανθρώπους την ευκαιρία να εργαστούν, που θα σας δώσει το μέλλον, τα γηρατειά και την ασφάλεια. Ας αγωνιστούμε για να απελευθερώσουμε τον κόσμο, να καταργήσουμε τα εθνικά εμπόδια, να καταργήσουμε την απληστία, το μίσος και τη μισαλλοδοξία. Ας αγωνιστούμε για έναν κόσμο λογικής, έναν κόσμο όπου η επιστήμη και η πρόοδος θα οδηγήσουν στην ευτυχία όλων των ανθρώπων. Ας ενωθούμε όλοι!

Κοίτα ψηλά. Τα σύννεφα σηκώνονται, ο ήλιος σκάει. Βγαίνουμε από το σκοτάδι στο φως. Η ψυχή του ανθρώπου έχει πάρει φτερά και επιτέλους αρχίζει να πετάει. Πετάει στο ουράνιο τόξο - στο φως της ελπίδας - στο μέλλον, αυτό το ένδοξο μέλλον που ανήκει σε εσένα, σε μένα και σε όλους μας. Κοίτα ψηλά. Κοίτα ψηλά!

--Τσάρλι Τσάπλιν, απόσπασμα από το βιβλίο Ο Μεγάλος Δικτάτορας (1940)