ฉันขอโทษนะ แต่ฉันไม่อยากเป็นจักรพรรดิ นั่นไม่ใช่ธุระของฉัน ฉันไม่อยากปกครองหรือพิชิตใคร
ฉันอยากช่วยเหลือทุกคนถ้าเป็นไปได้ เราทุกคนอยากช่วยเหลือซึ่งกันและกัน มนุษย์ก็เป็นเช่นนั้น เราทุกคนอยากมีชีวิตอยู่ด้วยความสุขของกันและกัน ไม่ใช่ความทุกข์ของกันและกัน เราไม่อยากเกลียดชังและดูถูกเหยียดหยามกัน ในโลกนี้มีพื้นที่สำหรับทุกคน และโลกก็อุดมสมบูรณ์และสามารถมอบสิ่งต่างๆ ให้กับทุกคนได้
วิถีชีวิตอาจเป็นอิสระและงดงามได้ แต่เรากลับหลงทางไป
ความโลภได้วางยาพิษวิญญาณมนุษย์ ปิดกั้นโลกด้วยความเกลียดชัง ก้าวเดินอย่างไม่หยุดยั้งสู่ความทุกข์ยากและการนองเลือด เราพัฒนาความเร็ว แต่กลับปิดกั้นตัวเอง เครื่องจักรที่ให้ความอุดมสมบูรณ์กลับทำให้เราขาดแคลน ความรู้ทำให้เราเย้ยหยัน ความฉลาดของเรานั้นแข็งกร้าวและไร้เมตตา เราคิดมากเกินไปแต่รู้สึกน้อยเกินไป เราต้องการมนุษยชาติมากกว่าเครื่องจักร เราต้องการความเมตตาและความอ่อนโยนมากกว่าความฉลาด หากปราศจากคุณสมบัติเหล่านี้ ชีวิตจะเต็มไปด้วยความรุนแรงและทุกสิ่งจะสูญสิ้น
เครื่องบินและวิทยุทำให้เราใกล้ชิดกันมากขึ้น ธรรมชาติของสิ่งประดิษฐ์เหล่านี้ เรียกร้องความดีงามในตัวมนุษย์ เรียกร้องความเป็นพี่น้องร่วมโลกเพื่อความสามัคคีของพวกเราทุกคน แม้กระทั่งตอนนี้ เสียงของฉันก็กำลังเข้าถึงผู้คนนับล้านทั่วโลก ชายหญิง และเด็กเล็กหลายล้านคนที่สิ้นหวัง เหยื่อของระบบที่บังคับให้ผู้ชายต้องทรมานและจำคุกผู้บริสุทธิ์ สำหรับผู้ที่ได้ยินฉัน ฉันขอพูดว่า "อย่าสิ้นหวัง"
ความทุกข์ยากที่เผชิญอยู่ในขณะนี้ เป็นเพียงความโลภที่ผ่านไป ความขมขื่นของมนุษย์ผู้หวาดหวั่นต่อวิถีแห่งความก้าวหน้าของมนุษย์ ความเกลียดชังของมนุษย์จะผ่านไป อำนาจที่พวกเขายึดไปจากประชาชนจะกลับคืนสู่ประชาชน และเสรีภาพจะไม่มีวันสูญสิ้น
ในบทที่สิบเจ็ดของพระธรรมลูกา เขียนไว้ว่า “อาณาจักรของพระเจ้าอยู่ภายในมนุษย์” ไม่ใช่มนุษย์คนเดียวหรือกลุ่มมนุษย์ แต่อยู่ในมนุษย์ทุกคน ในตัวคุณ ในหมู่ประชาชน
พวกคุณประชาชนทั้งหลายมีอำนาจ มีอำนาจในการสร้างเครื่องจักร มีอำนาจในการสร้างความสุข พวกคุณประชาชนทั้งหลายมีอำนาจที่จะทำให้ชีวิตเป็นอิสระและงดงาม และทำให้ชีวิตนี้เป็นการผจญภัยที่แสนวิเศษ ในนามของประชาธิปไตย ขอให้เราใช้อำนาจนั้น เราทุกคนจงรวมกันเป็นหนึ่ง ให้เราต่อสู้เพื่อโลกใบใหม่ โลกที่มีคุณธรรมที่จะให้โอกาสมนุษย์ได้ทำงาน ที่จะมอบอนาคต วัยชรา และความมั่นคงให้แก่พวกคุณ ให้เราต่อสู้เพื่อปลดปล่อยโลก ทำลายกำแพงกั้นทางชาติ ทำลายความโลภ ความเกลียดชัง และการไม่ยอมรับผู้อื่น ให้เราต่อสู้เพื่อโลกแห่งเหตุผล โลกที่วิทยาศาสตร์และความก้าวหน้าจะนำไปสู่ความสุขของมวลมนุษยชาติ เราทุกคนจงรวมกันเป็นหนึ่ง!
มองขึ้นไปสิ เมฆกำลังลอยขึ้น พระอาทิตย์กำลังฉายแสง เรากำลังก้าวออกจากความมืดมิดสู่แสงสว่าง จิตวิญญาณของมนุษย์ได้รับปีก และในที่สุดเขาก็เริ่มโบยบิน เขากำลังโบยบินสู่สายรุ้ง สู่แสงแห่งความหวัง สู่อนาคต อนาคตอันรุ่งโรจน์ที่เป็นของเธอ ของฉัน และของพวกเราทุกคน มองขึ้นไปสิ มองขึ้นไปสิ!
--ชาร์ลี แชปลิน ตัดตอนมาจาก The Great Dictator (1940)
COMMUNITY REFLECTIONS
SHARE YOUR REFLECTION
1 PAST RESPONSES