Μικρές στιγμές αγάπης

Ήρθε η ώρα να αναβαθμίσουμε την άποψή μας για την αγάπη. Πρώτα και κύρια, η αγάπη είναι ένα συναίσθημα, μια στιγμιαία κατάσταση που προκύπτει για να εμποτίσει το μυαλό και το σώμα σας εξίσου.

Η αγάπη, όπως όλα τα συναισθήματα, εμφανίζεται σαν ένα ξεχωριστό και γρήγορα κινούμενο μοτίβο καιρού, μια λεπτή και συνεχώς μεταβαλλόμενη δύναμη. Όπως για όλα τα θετικά συναισθήματα, το εσωτερικό συναίσθημα που σας φέρνει η αγάπη είναι εγγενώς και εξαιρετικά ευχάριστο -- είναι εξαιρετικά καλό, όπως αισθάνεται ένα μεγάλο, δροσερό ποτό νερού όταν είστε ξεραμένοι σε μια ζεστή μέρα. Ωστόσο, πολύ πέρα ​​από το να νιώθετε καλά, μια μικροστιγμή αγάπης, όπως και άλλα θετικά συναισθήματα, σας αλλάζει κυριολεκτικά γνώμη. Διευρύνει την επίγνωσή σας για το περιβάλλον σας, ακόμη και την αίσθηση του εαυτού σας. Τα όρια ανάμεσα σε εσάς και όχι - ό,τι βρίσκεται πέρα ​​από το δέρμα σας - χαλαρώνουν και γίνονται πιο διαπερατά. Ενώ είστε εμποτισμένοι με αγάπη, βλέπετε λιγότερες διακρίσεις ανάμεσα σε εσάς και τους άλλους. Πράγματι, η ικανότητά σας να βλέπετε τους άλλους -- να τους βλέπετε πραγματικά, ολόψυχα -- ανοίγει. Η αγάπη μπορεί ακόμη και να σας δώσει μια απτή αίσθηση ενότητας και σύνδεσης, μια υπέρβαση που σας κάνει να αισθάνεστε μέρος κάτι πολύ μεγαλύτερο από τον εαυτό σας. Η αγάπη, όπως όλα τα συναισθήματα, εμφανίζεται σαν ένα ξεχωριστό και γρήγορα κινούμενο μοτίβο καιρού, μια λεπτή και συνεχώς μεταβαλλόμενη δύναμη. Και η νέα άποψη για την αγάπη που θέλω να μοιραστώ μαζί σας είναι η εξής: Η αγάπη ανθίζει σχεδόν κάθε φορά που δύο ή περισσότεροι άνθρωποι -- ακόμα και άγνωστοι -- συνδέονται μέσω ενός κοινού θετικού συναισθήματος, είτε είναι ήπιο είτε δυνατό.

Οι πιθανότητες είναι ότι αν μεγάλωσες σε μια δυτική κουλτούρα, σκέφτεσαι τα συναισθήματα ως σε μεγάλο βαθμό ιδιωτικά γεγονότα. Τους εντοπίζετε μέσα στα όρια ενός ατόμου, περιορισμένοι στο μυαλό και το δέρμα του. Όταν συζητάτε για συναισθήματα, η χρήση κτητικών επιθέτων σε ενικό αριθμό προδίδει αυτήν την άποψη. Αναφέρεστε στο «άγχος μου», «τον θυμό του» ή «το ενδιαφέρον της». Ακολουθώντας αυτή τη λογική, η αγάπη φαίνεται να ανήκει σε αυτόν που τη νιώθει. Ο ορισμός της αγάπης ως θετικού συντονισμού αμφισβητεί αυτήν την άποψη. Η αγάπη ξεδιπλώνεται και αντηχεί μεταξύ και μεταξύ των ανθρώπων -- μέσα στις διαπροσωπικές συναλλαγές -- και ως εκ τούτου ανήκει σε όλα τα εμπλεκόμενα μέρη και στον μεταφορικό συνδετικό ιστό που τους ενώνει, έστω και προσωρινά. Περισσότερο από κάθε άλλο θετικό συναίσθημα, λοιπόν, η αγάπη δεν ανήκει σε ένα άτομο, αλλά σε ζευγάρια ή ομάδες ανθρώπων. Βρίσκεται εντός των συνδέσεων.

Ίσως το πιο δύσκολο από όλα, η αγάπη δεν είναι ούτε διαρκής ούτε άνευ όρων. Η ριζική αλλαγή που πρέπει να κάνουμε είναι η εξής: Η αγάπη, όπως τη βιώνει το σώμα σας, είναι μια μικροστιγμή σύνδεσης που μοιράζεται με κάποιον άλλο. Και δεκαετίες έρευνας δείχνουν τώρα ότι η αγάπη, που θεωρείται ως αυτές οι μικροστιγμές θετικής σύνδεσης, ενισχύει τη σύνδεση μεταξύ του εγκεφάλου και της καρδιάς σας και σας κάνει πιο υγιείς. [...] Μπορεί να φανεί περίεργο το γεγονός ότι μια εμπειρία που διαρκεί μόνο μια μικρή στιγμή μπορεί να έχει οποιαδήποτε μόνιμη επίδραση στην υγεία και τη μακροζωία σας. Ωστόσο, υπάρχει ένας σημαντικός βρόχος ανατροφοδότησης εδώ, ένας ανοδικός κύκλος μεταξύ της κοινωνικής και της σωματικής σας ευεξίας. Δηλαδή, οι μικροστιγμές αγάπης όχι μόνο σας κάνουν πιο υγιείς, αλλά το να είστε πιο υγιείς χτίζει και την ικανότητά σας για αγάπη. Σιγά σιγά, η αγάπη γεννά αγάπη βελτιώνοντας την υγεία σας. Και η υγεία γεννά υγεία βελτιώνοντας την ικανότητά σας για αγάπη.

-- Barbara Frederickson, in Love 2.0