Micro-momenten Van Liefde

Het is tijd om onze kijk op liefde te herzien. Liefde is in de eerste plaats een emotie, een kortstondige staat die opkomt en zowel je geest als je lichaam doordringt.

Liefde, net als alle emoties, manifesteert zich als een duidelijk en snel veranderend weerpatroon, een subtiele en steeds veranderende kracht. Net als alle positieve emoties is het innerlijke gevoel dat liefde je geeft inherent en buitengewoon aangenaam – het voelt buitengewoon goed, zoals een lange, koele slok water voelt als je dorstig bent op een hete dag. Maar veel verder dan een goed gevoel, verandert een micromoment van liefde, net als andere positieve emoties, letterlijk je geest. Het verruimt je bewustzijn van je omgeving, zelfs je zelfbeeld. De grenzen tussen jou en niet-jij – wat zich achter je huid bevindt – ontspannen en worden doorlaatbaarder. Doordrenkt met liefde zie je minder onderscheid tussen jou en anderen. Sterker nog, je vermogen om anderen te zien – hen echt te zien, met heel je hart – springt open. Liefde kan je zelfs een tastbaar gevoel van eenheid en verbondenheid geven, een transcendentie die je het gevoel geeft deel uit te maken van iets veel groters dan jezelf. Liefde, net als alle emoties, manifesteert zich als een duidelijk en snel veranderend weerpatroon, een subtiele en steeds veranderende kracht. En de nieuwe kijk op liefde die ik met jullie wil delen is deze: liefde bloeit vrijwel altijd op als twee of meer mensen, zelfs vreemden, verbinding maken door een gedeelde positieve emotie, hoe mild of sterk die ook is.

De kans is groot dat je, als je bent opgegroeid in een westerse cultuur, emoties beschouwt als grotendeels privégebeurtenissen. Je plaatst ze binnen iemands grenzen, opgesloten in diens geest en huid. Wanneer je over emoties praat, verraadt je gebruik van enkelvoudige bezittelijke voornaamwoorden dit standpunt. Je verwijst naar 'mijn angst', 'zijn woede' of 'haar interesse'. Volgens deze logica lijkt liefde toe te behoren aan de persoon die het voelt. Het definiëren van liefde als positieve resonantie zet deze visie op losse schroeven. Liefde ontvouwt zich en resoneert tussen mensen – binnen interpersoonlijke transacties – en behoort daardoor toe aan alle betrokken partijen, en aan het metaforische bindweefsel dat hen, zij het tijdelijk, samenbindt. Meer dan welke andere positieve emotie dan ook, behoort liefde niet toe aan één persoon, maar aan paren of groepen mensen. Ze huist binnen verbindingen.

Misschien wel de meest uitdagende van alles is dat liefde noch blijvend noch onvoorwaardelijk is. De radicale verandering die we moeten maken is deze: Liefde, zoals je lichaam die ervaart, is een micromoment van verbinding die je deelt met een ander. En tientallen jaren onderzoek tonen nu aan dat liefde, gezien als deze micromomenten van positieve verbinding, de verbinding tussen je hersenen en je hart versterkt en je gezonder maakt. [...] Het kan verrassend lijken dat een ervaring die slechts een micromoment duurt een blijvend effect kan hebben op je gezondheid en levensduur. Toch is hier een belangrijke feedbacklus aan het werk, een opwaartse spiraal tussen je sociale en je fysieke welzijn. Dat wil zeggen, je micromomenten van liefde maken je niet alleen gezonder, maar gezonder zijn vergroot ook je vermogen tot liefde. Beetje bij beetje wekt liefde liefde op door je gezondheid te verbeteren. En gezondheid wekt gezondheid op door je vermogen tot liefde te verbeteren.

--Barbara Frederickson, in Liefde 2.0