Back to Featured Story

Ez damutu: Hiltzearekin Bizitzea

[Kitty Edwards egilea, ezkerrean, eta Patti Pansa, eskuinean]

2013ko maiatzean, Patti Pansa, ingeniari profesionala eta bizitzako entrenatzailea, nirekin harremanetan jarri zen heriotzarako bidaian laguntzeko. Heriotzarako hitzez hitz egiteko prestaketa guztiak arduratu zituen: bere familiakoekin hitz egin zuen bizitzaren amaierako zaintzaren nahiei buruz; bere azken testamentua, osasun arretarako jarraibide aurreratuak eta ahalorde mediko iraunkorrak sinatu eta pertsona egokiei entregatu zitzaizkien; pasahitzak dituzten kontu garrantzitsuen zerrenda ordenagailuaren ondoko karpeta batean zegoen. Baina Pattik gehiago nahi zuen. Bere familiari eta lagunei ondarea utzi nahi izan die. Agian, batez ere, oraindik denbora zuen bitartean bizitza ospatzeko moduak aurkitu nahi zituen.

Pattirekin hilzorian izandako damuei buruzko hainbat artikulu konpartitu nituen, zenbat damutu ziren gehiegi lan egiteaz, familiarekin denbora gutxi pasatzeaz edo eurena ez zen bizitza bat bizitzeaz. Artikulu hauek nahiko inpresio egin zioten Pattiri; entzuten zuen guztia "nahi nuke... nahi dut". Baina 4. faseko bularreko minbiziaren metastasiarekin, Pattik ez zuen nahi izan. Bizitza damurik gabe bizitzen jakin nahi zuen. Pattiren ikuspegitik eta premiazko sentsaziotik, Damurik Ez Proiektua sortu zen.

Erradiazio-tratamenduak, bizkarrezurreko kirurgia eta Alaskara bidaia-zerrenda baten artean, Patti-k idazlanak idatzi zituen, entzun, amestu eta sortuko zuen edonorekin hitz egin zuen. Azkenean, bost praktika erraz eta pertsonal garatu zituen bere buruari bizitza hobeto bizitzen laguntzeko: egunero eskertu, konfiantza izan - hartu arriskua, ausartu ni izateko, poza aukeratu eta neure burua maitatu eta partekatu. Esaldiak sinpleak izan arren, betetzea ez da. No Regrets Proiektuaren garapena Patti Pansak guztioi utzitako ondarea da.

Eskerrak izan egunero

"Eskerrak bideratzeko aukera daukat. Egun batzuetan mina ia jasanezina da. Mina bideratzen badut, tsunami bat bezala areagotu egingo da. Eskertzen dudan horretan kontzentratzen naizenean, lasaiago nago".

--Patti Pansa, 2013ko maiatza

Egunero, Pattik bere esker oneko aldizkarian idazten zuen. Gauza sinpleenek atentzioa eman zioten. "Eskertzen dut txori txiki bat nire logelako leihotik kanpo adar batean eserita egoteagatik", "Eguzkiaren argiaren berotasuna nire ohea zeharkatzen sentitzea gustatzen zait" eta gehiago. Esker oneko praktika honek gehien estimatzen zituen gauzetan zentratzen lagundu zion, osasunaren gainbeheran eta jasan zituen prozedura mediko zailetan baino.

Pattik bizi nahi zuen. Ez zituen bere familia eta lagunak utzi nahi. Beti eskerrak ematen zizkien bere lagunei egindako mesedeengatik. Baina, agian garrantzitsuagoa dena, bakoitzari ekarri zion opari berezia ere kontatu zien. Ez dakit zer esan zien besteei, baina askotan eskerrak ematen zizkidan bere gaixotasunaren beldur ez izanagatik.

Konfiantza - Arriskatu

"Konfiantza dudanean eta abentura berri batean aurrera egiten dudanean, harritu egiten naiz unibertsoak ematen didan laguntzarekin. No Regrets Proiektua horren adibide ona da. Goizeko meditazio batean inspirazio gisa etorri zitzaidan ideia. Lagunekin partekatu nuen ideia eta lagundu nahi izan zuten".

--Patti Pansa, 2013ko ekaina

Hau idatzi eta astebetera, Patti lagunak bisitatu zituen Santa Fe-n, NM. Elkarrizketa arruntean, lagun batek pieza zoragarriak ekoizten zituen bitxi-diseinatzaile bat aipatu zuen. Ordubete beranduago Patti Douglas Magnus-en estudioan zegoen, metalezko eskumuturreko erliebeen diseinatzailea. Ez damutuko esaldiekin eskumuturrekoak diseinatzeko interesa izan nahi zuen. Horren ordez, eskumuturrekoak berak diseinatzera animatu zuen.

Pattiren bizitzako azken hilabeteetan, eskumuturrekoa diseinatu zuen, moldegile bat kontratatu zuen eta fabrikatzaile bat aurkitu zuen. Patti fidatu zen behar zuen laguntza agertuko zela. Eta hala egin zuen.

Uda hartan, Pattik ikasi zuen konfiantzak amore emateko elementu bat behar duela. Ez porrotaren amore ematea, amore gozoa baizik. Energia gutxituz, iradokizunen eta erreferentzien fluxua jarraitu zuen denbora laburrean behar ziren baliabideak aurkitzeko. Patti fidatu eta arriskua hartu zuen eta ondarea sortu zen.

Ausardia Ni izateko

"Hiltzen ari naiz. Honek pertsona batzuk deseroso eta triste jartzen ditu. Batzuetan ere triste jartzen nau. Benetan naizen pertsona gisa agertzen naizenean, besteek beren izatearen osotasunean sartzeko espazio bat sortzen du. Gure elkarrizketak benetakoagoak dira. Maskarak erortzen dira".

--Patti Pansa, 2013ko uztaila

Patti ausarta izan zen bere bizitzan eta heriotzan. Askotan, jendea ikusezina izatea edo besteek ikusi nahi zutena maisuki islatzen dutela ikusten zuen. Pattirentzat, sei metroko altuera zuena, ikusezina izatea ez zen inoiz aukera bat izan.

2013ko ekainean, Patti erradiazio-tratamendua egin zioten hezur-minaren sintoma batzuk arintzeko, hautsitako orno bat tratatzeko eta lepoko tumore bat txikitzeko. Erradiazio eremuak zehatz-mehatz bideratzeko, erradiazio-maskara bat eraiki zen Pattiren enborrarentzat. Maskara sortzeko prozesua izugarria eta beldurgarria izan zen. Erradiazio-tratamenduak amaitzean, bere ahizpak auto batekin korritu nahi bazuen ere, Pattik maskara etxera eraman nahi izan zuen. Ondoren, bere lagunekin zeremonia batean sartu zen eraldaketa sortzeko.

Irudimen pixka batekin... kola pixka batekin... eta moda zentzuarekin... erradiazio-maskara indar eta edertasunaren ikur bihurtu zen; Pattiren busto eder bat sortu zen. Pattiren lagunek maskara hartu zuten Patti berak jada kudeatu ezin zituen abenturetan. Goi mendietan iluntzean atera zen argazkia. Kirol-kabrigarri gorri batean ikusi zen. Marrubi margarita bat zurrupatzen ikusi zen. Maskarak aldizkari nazional batean iragarki baterako ere jarri zuen.

Pattiren erradiazio-maskara Denverreko Coloradoko Minbiziaren Zentroan dago orain, minbizia duten umeei beren erradiazio maskarak apaintzen laguntzeko tailerrak egiten diren.

Aukeratu Poza

"Zoriontasuna egoera latzak badirudi ere egin dezakedan aukeraketa bat da. Bizirik egotearen poza beti lortzen da mailaren batean".

--Patti Pansa, 2013ko abuztua

Udan, Patti minari buruz hitz egin zuen eta nola lotzen gaituen galdu ditugunekin. Bazekien zenbat eta poza handiagoa, orduan eta atsekabe handiagoa. Atsekabeaz eta alaitasunaz mintzatzen zen maiz oihal bereko hariak balira bezala, pozaren urduritasuna ezinbestean minaren bilbearekin lotua. Pattiren ehuna kolore askotako berokia zen, ehundura aberatsa eta bizi-bizia.

Pattiren gaixotasuna azken fasera iritsi zenean, bere lagunei agur festa bat egiteko eskatu zien. Poza adierazteko eta besteekin partekatzeko aukerak bilatu zituen. Festa honetan lagun bakoitzak maite edo miresten zuen Pattiren alderdi bat adierazten zuen lore bat ekarri zuen. Malkoak eta barreak zeuden. Azkenean lore loreontzia Pattiren kolore biziez gainezka zegoen.

Maitatu neure burua eta partekatu

"Niretzat zure bizitza nola bizi nahi duzun aukeratzea da, benetan aukeratzea... neure burua nahikoa maitatzea, guztiz ni izateko askatzeko... nire ahalmen hedatu guztian".

--Patti Pansa, 2013ko iraila

Patti bere bizitzako azken bost hilabeteak ospatzen, partekatzen, sortzen, maitatzen eta bizitzen eman zituen. Bazekien bere energia mugatua zela. Familiaren eta lagunen zaintzaile gisa, erraz eman zezakeen bere burua. Horren ordez, bere burua elikatzeko praktika garatu zuen, besteak zaindu aurretik. Baina Pattik deskubritu zuen bere burua lehenik maitatzea ez zela erraza; bere lagunek eman zezakeen baino askoz gehiago nahi zuten berarengandik. Meditazio-praktika eta esker oneko aldizkarian idazten jarraitu zuen bitartean, praktika berri bat ere gehitu zuen: damuak askatzea.

Patti-k damua hartutako edo egin gabeko ekintza gisa definitu zuen, eta orain damutu zen. Edo beste norbaitek egindako ekintza bat izan daiteke, edo egin ez zuena, damutu zena. Patti egunero damu bat askatzen zuen, bakoitzean ikasgai bat txertatuta zegoela deskubritzeko. Aitortu zuen damututako ekintza edo ez-ekintza bakoitzak opari bat, ikuspegi bat, indar bat zuela. Ulertu zuen perla horiek bizitzan zehar bere burua maitatu zituen moduak zirela. Bere indarguneei, errukiari eta jakituriari buruz hausnartzen pasatzeak bere burua elikatzeko tartea eman zion.

2013ko urriaren 23an, zaintzapean, Patti etxean hil zen bere familiarekin.

Damurik gabe hil zen.

Share this story:

COMMUNITY REFLECTIONS

8 PAST RESPONSES

User avatar
Elenore L. Snow Jan 25, 2025
Hi Kitty Edwards,

Its clinical MSW Elenore Snow. :) Can you create a free Yahoo to receive ongoing counseling ceremony from me for Ascension; New Heaven New Earth?. It's a heartfelt regalito.
In Kindness
User avatar
Harry Dalton Jul 24, 2023
I worked for Pattie for a few year's, in the 90's She was a very Smart strong willed Lady, I learned a lot from her, I found this article by reminiscing, Her strength in dealing with Cancer is helping me deal with stage 4 Prostate Cancer. I'v never forgot her kindness.
User avatar
Kitty Edwards Apr 7, 2015

Thank you for sending the No Regrets Project such lovely messages of encouragement in the past month. We at The Living & Dying Consciously Project encourage each of you to live consciously through all of life's transitions.

User avatar
Susan Winslow Mar 5, 2015

Thank you so much for sharing this truly wonderful, heart filled , courageous , so strikingly beautiful it hurts story. I am a 9 year breast cancer survivor.. I needed to hear this.

User avatar
Deejay.(USA) Mar 5, 2015

My wife also died in 2003 in the same way.I can't forget her last moment.May God bless their soul.

User avatar
deepika Mar 4, 2015

i am just going to read it :)

User avatar
Virginia Reeves Mar 4, 2015

What a wonderful testament to an innovative, strong woman. I'm printing this out to share with someone who is in prison as a reminder of what she can do when she gets out. Her life will change with new opportunities.

User avatar
Kristin Pedemonti Mar 4, 2015

Here's to No Regrets and truly living and being grateful and finding peace and joy every day. Thank you so much for sharing this, I needed it today as I say goodbye to a dear friend who is moving away and I realize the relationship he and I have will go through a big transition. I have reminded myself each moment to focus on the gratitude for the time spent in his presence and to let go and focus on gratitude for love shared. Thank you again, truly beautiful article. Here's to re-framing and seeing the beauty around us every moment and enjoying. <3 <3 and Hugs from my heart to yours!