Şefkatle Bakmanın Sanatı Ve Disiplini

ŞEFKATLE GÖRMENİN SANATI VE DİSİPLİNİ
C. PAUL SCHROEDER TARAFINDAN

C. Paul Schroeder'in kaleme aldığı bu makale, Hexad Yayıncılık tarafından Eylül 2017'de yayımlanan Practice Makes PURPOSE: Six Spiritual Practices That Will Change Your Life and Transform Your Community (Uygulama Amaç Yaratır: Hayatınızı Değiştirecek ve Toplumunuzu Dönüştürecek Altı Manevi Uygulama) adlı kitabın uyarlanmış bir bölüm alıntısıdır.

Ülkemizde, dünyamızda, bakış açısı kutuplaşması artıyor. Siyasi koridorun farklı taraflarındaki insanlar aynı gerçeklere bakıyor ve kökten farklı sonuçlar çıkarıyor. Karşıt kamplar aynı bilgi parçalarını farklı resimlere dönüştürüyor, sonra birbirlerine saldırıyor ve bağırıyorlar, "Gördünüz mü? Gördünüz mü? İşte bizim haklı, sizin haksız olduğunuzun kanıtı!" Birbirimizden giderek uzaklaşıyoruz ve demokrasimizin gergin dokusu yırtılmaya başlıyor.

Ancak bu dinamik, yalnızca siyaset alanıyla sınırlı değildir. En yakın ilişkilerimizde bile kendini gösterir. Bana en yakın olanlarla etkileşimlerimde, kendimi sıklıkla "Bu konuda açıkça yanılıyorsun - neden göremiyorsun?" veya "Yaptıklarından sonra öfkelenmeye hakkım var" veya "Bu konuda tavsiyemi dinlersen, çok daha iyi durumda olursun" diye düşünürken bulurum. Bu genellikle varsayımlarımı desteklemek için hikayeler uydurduğum ve ayrıntıları bana uyan bir resimde seçici bir şekilde bir araya getirdiğim için olur. Ve bu hikayeler sorgulandığında, inat edip sevdiğim insanlarla tartışırım.

Nesiller boyunca peygamberler ve bilgeler bu tek noktada hemfikir olmuşlardır: nasıl gördüğünüz neyi görüp neyi görmediğinizi belirler. Dolayısıyla ülkemizdeki ve evlerimizdeki bölünmeleri iyileştirmek istiyorsak, yeni bir görme biçimi öğrenmeliyiz.

Şefkatli Görmenin ruhsal uygulaması, bizimkinden farklı hikayeler için alan yaratmamızı ve dünyayı bizim gördüğümüz gibi görmeyen insanlara karşı merak ve hayranlık uyandırmamızı sağlar. Yeni kitabım Practice Makes PURPOSE: Six Spiritual Practices That Will Change Your Life and Transform Your Community'de açıklanan altı uygulamadan ilkidir. Aşağıdaki alıntı, Şefkatli Görmeye kısa bir giriş niteliğindedir ve onu hemen kullanmaya nasıl başlayacağınıza dair bazı pratik öneriler içerir.

ŞEFKATLİ GÖRÜŞ NASIL UYGULANIR

Yargılama döngüsünü sonlandırmak, Altı Spiritüel Uygulamanın ilki ve en temeli olan Şefkatli Görmeyi gerektirir. Şefkatli Görme, kendimizi ve başkalarını tam ve koşulsuz kabulle görmeye yönelik anlık bir bağlılıktır - istisnasız. İşte temel adımlar:

1. Rahatsızlığınızı fark edin. Bir şey sizi rahatsız hissettirdiğinde, acı verici, çirkin, sıkıcı veya sinir bozucu göründüğünde dikkat edin. Hiçbir şeyi düzeltmeye veya değiştirmeye çalışmayın. Sadece fark edin.

2. Yargılarınızı askıya alın. Bir şeyin doğru mu yanlış mı olduğuna, ya da onu beğenip beğenmediğinize hemen karar verme eğilimine karşı koyun. Suçlamayın ve kendinizi veya başkasını utandırmayın.

3. Deneyimleriniz hakkında meraklı olun. Kendiniz ve başkaları hakkında merak etmeye başlayın. Örneğin, "Acaba bu beni neden bu kadar rahatsız ediyor?" veya "Acaba bu sizin için nasıl bir şey?" diye sormayı deneyin.

4. Anlamak amacıyla derinlemesine bakın. Deneyimlerinize esnek bir zihniyetle yaklaşın ve yeni bilgilere ve alternatif açıklamalara açık kalmaya çalışın.

ŞEFKATLİ GÖRÜŞÜN İKİ HAREKETİ

Birinci Hareket: Farkı Tanımak

Şefkatli Görmenin iki hareketi vardır ve her ikisi de Altın Kural olarak bildiğimiz evrensel ruhsal reçetede kodlanmıştır: başkalarına, onların yerinde kendinize davranılmasını istediğiniz gibi davranın. Şefkatli Görmenin ilk hareketi, kendimiz ve diğer insanlar arasındaki farkı tanımaktır. Bu, başkalarını gerçekten başkaları olarak görmek anlamına gelir; onlar, kendi benzersiz deneyimleri, tercihleri ​​ve hırsları olan farklı bireylerdir.

İlk başta farklılıklarımıza odaklanmak mantıksız görünebilir, çünkü şefkati genellikle kendimiz ve başkaları arasındaki ayrımı bulanıklaştırmak olarak düşünürüz. Ancak ben ve sen arasındaki farkı tanımaz ve saygı duymazsam, inançlarımı, değerlerimi ve hedeflerimi sana dayatırım ve senin seçimlerinin sonucuna takılıp kalırım. Hikayemin senin hikayenmiş gibi davranırım. Kendimi başkalarının davranışlarını kontrol etmeye veya kararlarını yönetmeye çalışırken bulduğumda, bunu onlardan kendimi ayırmakta zorlandığımın bir işareti olarak algılarım. Bunun olduğunu fark ettiğimde, kendi kendime şu basit özdeyişi tekrarlamayı faydalı buluyorum: "Seninle ilgili olan seninle ilgilidir ve diğer insanlarla ilgili olan da onlarla ilgilidir." Bunu aklımda tuttuğum sürece, hayatın benim ve çevremdeki insanlar için çok daha basit olma eğiliminde olduğunu öğrendim.

Kendimizle başkaları arasındaki farkı fark etmek, ebeveynlik söz konusu olduğunda özellikle kritik bir beceridir. Bir ebeveyn olarak, çocuklarıma isteklerimi ve hedeflerimi dayatmamak için sürekli mücadele ediyorum. Onlarla aşırı özdeşleşmem ve onların başarısını veya başarısızlığını kendimle ilgili hale getirmem çok kolay. Çocuklar ve ebeveynleri arasındaki çatışmaların çoğu, ebeveynlerin kendileri ve çocukları arasındaki farkı fark etmemelerinden kaynaklanır. Çocuklarımızın kendi özlemleri ve yaşam yörüngelerinin olduğunu ve bizimkinden çok farklı olabileceklerini her zaman hatırlamak önemlidir.

İkinci Hareket: Hayal Gücünün Sıçraması

Kendimiz ve başkaları arasındaki farkı fark edip kabul ettiğimizde, bu doğal olarak onların deneyimleri hakkında merak uyandırır. Bu bizi Şefkatli Görmenin ikinci hareketine götürür: bizi ayıran sınırın üzerinden hayal gücüyle bir sıçrama yaparız. Bu hayal gücüyle sıçrama, cüretkar bir merak ve yaratıcılık eylemidir. Değerlerimi ve inançlarımı bir başkasına dayatmak yerine, o kişinin motivasyonları, arzuları ve duyguları hakkında merak etmeye başlarım. Kendimi diğer kişinin yerine koyarım ve şu soruyu sorarım: "Bu durumda bu kişi olsaydım, ne düşünürdüm, nasıl hissederdim ve nasıl davranılmasını isterdim?"

Başka birinin durumuna yaratıcı bir sıçrama yaptığımda, yargıda bulunma eğilimimin neredeyse otomatik olarak durduğunu fark ediyorum. Merak ve hayret, dünyaya karşı temelde yargısız yaklaşımlardır. Zihnimde bir yargıyı tutamayacağımı ve aynı anda başka bir kişi hakkında gerçekten meraklı olamayacağımı görüyorum. Yargılar, merakın varlığında sabun köpüğü gibi patlıyor. Başka birinin deneyimi hakkında meraklanmaya başladığım anda, önceden edinilmiş fikirlerimi desteklemek için seçici bir şekilde bilgi toplamayı bırakıyorum. Diğer kişiyi çözdüğümü düşünmek yerine, o kişiyi bir gizem olarak görüyorum. Keşif zihniyetini benimsemek, yargılardan kaçınmamıza ve esnek, açık ve ilgili kalmamıza yardımcı olur.

ŞEFKAT VE AMAÇ

Şefkatli Görme pratiği bize her şeyden önce hikayemizin hikaye olmadığını hatırlatır. Daha büyük bir gerçeklik, sadece çok küçük bir kısmını gördüğümüz daha büyük bir resim vardır. Bu şekilde Şefkatli Görme bizi Amaca, kendimizden sonsuz derecede daha büyük bir şeye ait olma deneyimine bağlar. Şefkatli Görme pratiği yaptığımızda, hayatlarımızın kendimizden çok daha büyük bir hikaye ile iç içe geçtiğini fark ederiz. Aramızdaki bu bağlantı ipliğini açığa çıkarmak, bol miktarda canlılık ve neşenin güçlü bir akımına bağlanmak gibidir.

Öte yandan yargılar, gördüğümüz şeyin her şey olduğunu yanlış bir şekilde ima ederek bizi Amaç'tan uzaklaştırır. Bu, algıladığımız eksiklikler veya kötü seçimler için başkalarını suçlamamızı kolaylaştırır. Yargılar zamanımızı, enerjimizi ve dikkatimizi emer. Bu paha biçilmez malları, yanlış anlatılar inşa ederek boşa harcamamıza neden olurlar. Bütün resmi -veya bütün kişiyi- görebilseydik, o zaman diğer insanların davranışları muhtemelen şu anda olduğundan çok daha mantıklı gelirdi. Başka birinin hikayesini ne kadar çok bilirsem, eylemlerini zor veya sorunlu bulsam bile, o kişiyi olduğu gibi kabul etmem o kadar kolay olur. Bu yüzden bir başkasına karşı şefkat göstermekte zorlanıyorsam, bunu bütün hikayeyi bilmediğimin bir işareti olarak alırım. Büyük resmi göremiyorum.

Kitap ve altı uygulama hakkında daha fazla bilgi için www.sixpractices.com adresini ziyaret edin.